Koaksiyel kabloya genel bakış

1. Temel bant koaksiyel kablo

Koaksiyel kablo, çekirdek olarak sert bakır tel ve bir yalıtım malzemesi tabakası kullanır. Bu yalıtım malzemesi tabakası, yoğun şekilde örülmüş bir ağ iletken ile çevrelenmiştir ve ağ, bir koruyucu malzeme tabakası ile kaplanmıştır. Yaygın olarak kullanılan iki koaksiyel kablo vardır. Bunlardan biri, dijital iletim için kullanılan 50 ohm'luk bir kablodur ve aynı zamanda temel bant koaksiyel kablo olarak da adlandırılır, çünkü çoğunlukla temel bant iletimi için kullanılır; diğeri, bir sonraki bölümde tartışılacak olan geniş bantlı koaksiyel kablo olan analog iletim için kullanılan 75 ohm'luk bir kablodur. Bu fark, teknik nedenlerden veya üreticilerden değil, tarihsel nedenlerden kaynaklanmaktadır.

Koaksiyel kablonun bu yapısı, yüksek bant genişliğine ve mükemmel gürültü bastırma özelliklerine sahip olmasını sağlar. Bir koaksiyel kablonun bant genişliği, kablo uzunluğuna bağlıdır. 1 km'lik bir kablo, 1Gb / s ~ 2Gb / s veri iletim hızına ulaşabilir. Daha uzun kablolar da kullanılabilir, ancak iletim hızı azaltılmalı veya ara amplifikatörler kullanılmalıdır. Şu anda, koaksiyel kabloların yerini büyük ölçüde optik fiberler almıştır, ancak bunlar hala kablolu televizyonda ve bazı yerel alan ağlarında yaygın olarak kullanılmaktadır.

Analog sinyal iletimi için sınırlı bir TV kablosu kullanan bir koaksiyel kablo sistemine geniş bantlı koaksiyel kablo denir. "Geniş bant" terimi telefon endüstrisinden gelir ve 4kHz'den daha geniş bir frekans bandını ifade eder. Bununla birlikte, bilgisayar ağlarında, "geniş bant kablosu", iletim için analog sinyalleri kullanan herhangi bir kablo ağını ifade eder.

Geniş bantlı ağ standart kablolu televizyon teknolojisini kullandığından, kullanılabilir frekans bandı 300 MHz'e kadardır (genellikle 450 MHz'e kadar); Analog sinyallerin kullanılması nedeniyle, ağa giren bit akışını bir analog sinyale dönüştürmek ve ağdan gelen sinyal çıkışını bir bit akışına dönüştürmek için arayüze bir elektronik aygıt yerleştirilmelidir.

Geniş bant sistemleri birden fazla kanala bölünmüştür ve TV yayını genellikle 6MHz kanalları kaplar. Her kanal analog TV, CD kalitesinde ses (1.4Mb / s) veya 3Mb / s dijital bit akışı için kullanılabilir. TV ve veriler tek bir kabloda karıştırılabilir.

Bir geniş bant sistemi ile bir temel bant sistemi arasındaki önemli bir fark, geniş bantlı sistemin geniş bir alanı kaplaması nedeniyle sinyali periyodik olarak güçlendirmek için bir analog amplifikatöre ihtiyaç duymasıdır. Bu amplifikatörler, sinyalleri yalnızca bir yönde iletebilir. Bu nedenle, bilgisayarlar arasında amplifikatörler varsa, paket paketleri bilgisayarlar arasında geriye doğru iletilemez. Bu sorunu çözmek için iki tür geniş bant sistemi geliştirilmiştir: çift kablolu sistemler ve tek kablolu sistemler.

1) Çift kablolu sistem

Çift kablolu sistem, yan yana dizilmiş iki özdeş kabloya sahiptir. Veri iletmek için, bilgisayar verileri kablo 1 aracılığıyla kablonun birkaç kökünde, yani baş ucundaki bir cihaza iletir ve ardından baş ucu, sinyali kablo 2 aracılığıyla kablodan aşağıya iletir. Tüm bilgisayarlar kablo 1 ile gönderir ve kablo 2 ile alır.

2) Tek kablo sistemi

Diğer bir çözüm, her bir kabloda dahili ve harici iletişim için farklı frekans bantları tahsis etmektir. Düşük frekans bandı bilgisayardan üst cihaza iletişim için kullanılır ve üst cihaz tarafından alınan sinyal yüksek frekans bandına taşınarak bilgisayara yayınlanır. Subsplit sistemde, 5MHz ~ 30MHz frekans bandı içe doğru iletişim için, 40MHz ~ 300MHz frekans bandı ise dışarıya doğru iletişim için kullanılır. Ortaya bölünmüş sistemde, içe doğru frekans bandı 5MHz ~ 116MHz'dir ve dışarıya doğru frekans bandı 168MHz ~ 300MHz'dir. Bu seçim tarihsel nedenlerden kaynaklanmaktadır.